De Schotse singer-songwriter John Martyn was een van die verborgen geheimen in de popmuziek.
Axelle Red liep lange tijd met het plan rond om haar nieuwe plaat helemaal te vullen met covers van John Martyn. Van dat plan bleef enkel ‘Don’t wanna know’ over, een ballad die vertelt hoe moelijk het is om het goede te zien als je omgeven wordt door goud.
Martyn (echte naam Ian David McGreachy) wordt door veel songschrijvers gekoesterd. U2, Eric Clapton, David Gilmour, Phil Collins, maar ook Portishead, Faithless en anderen coverden zijn songs of betuigden veel respect.
Martyn, wiens ouders operzangers waren, was in 1968 de eerste artiest die een plaat uitbracht op het Island-label van Chris Blackwell. Helemaal naar de stijl van de late sixties, vermengde hij folk en jazz.
Hij bracht 22 albums uit en van enkele platen kan de invloed nauwelijks overschat worden. Het opvallende 'Solid Air' was een samenwerking met bassist Danny Thompson, heel zijn leven een trouwe vriend gebleven. 'One World' was nog zo’n opvallende plaat, die door sommigen als een voorloper van hiphop beschouwd wordt. 'Grace and danger' blijft een erg pijnlijke plaat over twee mensen die uit elkaar gaan.
John Martyn had een heel karaktervolle zangstijl (vergeleken met een tenorsax) en schreef klassiekers als ‘May you never’ en ‘Over the hill’. Afgezien van enkele jaren in de seventies, groeide hij nooit uit tot een ster. Vorig jaar verscheen een vierdelige box, 'Ain’t no Saint', waarop zijn carriëre samengevat wordt.
Martyn voerde zijn hele carrière een gevecht met alcohol en drugs. In 2003 werd zijn rechterbeen geamputeerd, waarna hij optrad in een rolstoel. Eind 2008 kreeg hij nog een ridderorde (een ‘OBE’). Hij overleed in een ziekenhuis in Ierland. (BRON HET NIEUWSBLAD)
vpb
Geen opmerkingen:
Een reactie posten