Je hebt het allemaal wel eens meegemaakt: je stopt een album voor de eerste keer in je CD speler en je houdt er onmiddellijk van, vanaf de eerste seconde tot de laatste, wanneer je de CD terug uit de speler haalt. (Als je ondertussen nog niet op de herhaaltoets hebt gedrukt.)
“Radical Peace” is zo’n schijfje. Alles klinkt perfect. Hun vorig album “Ethnolution A.D.” uit 2006 was een topalbum maar hun nieuwste creatie scoort zelfs nog hoger.
Theatraal, symphonisch en soms bombast, met veel keyboards, gemengd met een ‘classic rock’ geluid en wat AOR, is waar het bij deze groep allemaal om draait. Hoewel het een mix is van verschillende groepen en geluiden slagen ze er toch in een eigen herkenbaar geluid te creëren. Het vorige album bevatte reeds veel toetsen, dus daar is niets aan veranderd, maar het metal geluid van de gitaren is meer benadrukt, wat heel wat fans zal plezieren.
Mob Rules schrijft graag nummers met teksten over historische gebeurtenissen. “Children of the Flames” bijvoorbeeld gaat over de dodenkampdokter Josef Mengele en zijn weerzinwekkende experimenten op gevangen kinderen.
Maar de hoofdbrok van het album is een episch nummer van 18 minuten, “The Oswald File”, dat het verhaal vertelt van de moord op J.F.Kennedy en zijn wel of niet vermeende moordenaar Harvey Lee Oswald. Het nummer opent met de historische woorden van J.F.K.: “I take pride in the words Ich bin ein Berliner” en baant zich een weg van het ene fenomenale instrumentale stuk naar een ander gedeelte met een hoog meezinggehalte. Het epos is verdeeld in zes delen en heeft als ondertitel Ethnolution Part II, dus is het een vervolg op de vorige CD. Het nummer verveelt geen moment en de 18 minuten zijn voorbij voor je het weet. In feite is het ganse album voorbij voor je het weet en nodigt je uit om steeds opnieuw te luisteren.
De rest van de nummers zijn daarom niet minder genietbaar, dus zing maar gerust mee met “Astral Hand”, de eerste single die verscheen van dit album (geïnspireerd door het bekende Michelangelo fresco ‘De schepping van Adam’ in het Vaticaan), “Warchild” en nog vele andere.
Klaus Dirks is niet de beste zanger die ik ken, maar hij vervult zijn rol perfect. Hij heeft een goede stem voor dit soort muziek, vooral door de tremolo in zijn stem als hij de hogere regionen gebruikt. Lager klinkt het wat minder. Maar hij klinkt beter op dit nieuwe album dan op “Ethnolution A.D.”
Deze kerels groeien ieder album en verdienen meer appreciatie van een breder publiek, maar zoals je weet, zijn ze niet alleen in hun wereld. Misschien dat dit album hen boven de anderen laat uitrijzen? ‘Mob Rules’ rules!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten