Een nieuw album van Kaipa is altijd een feest voor de progressieve rockfans. De groep bestaat ondertussen al 35 jaar. Wat een ongelooflijke prestatie. Er was natuurlijk wel een onderbreking van 20 jaar, zonder releases. Ik beschouw dan ook deze Kaipa als ‘the next generation’, die begon met “Notes from the Past “ in 2002. En ze zijn nog steeds in volle groei. Vanaf de eerste noot van het nieuwe album hoor je de volwassenheid in het geluid en in de composities. Die kerels weten waar ze mee bezig zijn.
Het is het tweede album met Per Nilsson op gitaar en hij past beter bij de groep dan Roine Stolt, zonder daarbij het talent van Roine in twijfel te trekken. De kwaliteit van zijn solo’s is extreem hoog. En dit geldt zowel voor de snellere, heviger solo’s als voor de kalmere akoestische stukken.
Kaipa heeft de lat nog maar eens hoger gelegd. Zonder dat ze hun sound drastisch veranderd hebben, is het één van hun beste albums geworden.
De voornaamste stijl in de composities van Hans Lundin is natuurlijk de progressieve rock. Luister maar eens naar het titelnummer (11 minuten) en “Electric Power Water Notes” (18 minuten). Twee nummers die moeten aanslaan bij alle progfans. Wat een afwisseling en wat een demonstratie van muzikaal talent.
Patrik en Aleena geven het allerbeste met hun stemmen die zo prachtig bij elkaar passen. Natuurlijk brengt de stem van Patrik referenties naar Ritual mee. De Moomins zijn nooit ver weg. Dit gevoel wordt dan nog eens aangewakkerd door de blokfluit en andere fluitjes van Fredrik Lindqvist. (Ritual)
En als je dan nog Jonas Reingold en Morgan Ågren als ritme sectie hebt, kan het ook in die hoek al niet meer verkeerd gaan.
Naast progressieve rock, is er ook altijd de onontkenbare aanwezigheid van folkinvloeden. “Folkia’s first decision” is een klein folk juweeltje en een vervolg op “Folke’s Final Decision” van “Notes from the Past”. (Folkia is blijkbaar de dochter van Folke) Ook de viool en de blokfluit helpen mee aan deze folksong. De jazz elementen zijn nagenoeg volledig verdwenen en dat vind ik zeker een positieve verandering aan de Kaipa sound.
Misschien toch een kleine negatieve opmerking: alles klinkt zo ‘happy’. Er is nooit een donker randje aan de muziek, wat toch wat extra variatie had toegevoegd. Maar wie kan natuurlijk tegen ‘een goed gevoel’ zijn?
Dit is veruit hun beste album. Als je vroeger al van Kaipa hield, dan moet je niet twijfelen over deze nieuwste uitgave. Als je niet van hen hield, dan denk ik dat dit album jouw mening niet zal wijzigen, want Kaipa is alleen maar meer Kaipa geworden. Maar je moet het toch eens proberen.(recensie Prognose)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten