Als producer, schrijver en frontman van Porcupine Tree heeft Steven Wilson een haast ontelbaar aantal albums op zijn naam staan. Toch is Grace For Drowning pas zijn tweede soloproject.
Het lijkt alsof Wilson alles wat hij niet kwijt kon in zijn andere projecten heeft bewaard voor dit soloalbum. Alsof hij zijn diepste en meest persoonlijke materiaal op één plaat kwijt wilde. En dat is nogal wat, getuige het feit dat het een dubbel-cd is geworden.
Grace For Drowning begint met het stemmige, gelijknamige nummer, dat slechts twee minuten duurt. Direct daarop volgen twee nummers van maar liefst acht minuten, waaronder Deform To Form A Star, een hoogtepunt op (de eerste helft van) de plaat.
De grote verschillen zitten niet alleen in de duur van de nummers. Op het album wordt, vooral in de instrumentale delen, geflirt met de progrocktradities uit de jaren zeventig. Dit in tegenstelling tot sommige andere nummers, waarin metal- en jazzinvloeden hoorbaar zijn.
Duister
Ondanks een aantal korte en semi-toegankelijke nummers, is direct duidelijk dat het geen gezellige achtergrondmuziek is. Grace For Drowning heeft een wonderschoon, maar duister randje, dat je direct kunt waarderen, maar wellicht pas na een paar luisterbeurten echt zult begrijpen.
Het is te hopen dat Wilson hiermee de smaak van het op zich zelf zijn definitief te pakken heeft, want ondanks dat hij met andere bands en artiesten kunstwerkjes aflevert, komt hij toch het meest tot zijn recht als hij zijn eigen gang gaat en niemand zich daar verder mee bemoeit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten